รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 625

ลู่จิ้งฉือรู้สึกขำเล็กน้อย เขาใช้นิ้วบีบแก้มของเธอเบาๆ พลางเอ่ยราวกับจะถอนหายใจ “เธอโง่หรือเปล่า?”

“ที่แบบนี้ ต่อให้ฉันไม่ต้องการเธอแล้ว จะไปไหนได้ล่ะ?”

เจียงหลานเม้มริมฝีปาก เธอจะไปคิดอะไรได้ไกลขนาดนั้น พอตื่นขึ้นมาไม่เห็นเขา ปฏิกิริยาแรกก็ย่อมต้องคิดว่าตัวเองถูกทิ้งอยู่แล้ว

ดวงตาที่ใสกระจ่างของเธอ...