รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 624

เธอซบหน้าอยู่ในพงหญ้า นานๆ ครั้งก็มีหนูวิ่งผ่านนิ้วมือของเธอไปบ้าง แต่เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนอีกต่อไปแล้ว

“เจียงหลาน!”

เสียงของลู่จิ้งฉือดดังแว่วมาจากส่วนลึกของป่า เจียงหลานพลันลืมตาขึ้น เงยหน้ามองตามต้นตอของเสียงไป

“เจียงหลาน เธออยู่ไหน?”

สายตาที่เลื่อนลอยของเธอค่อยๆ กลับมามีจุดโฟกัสอีกครั้ง...