Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 613

เธอกอดลู่จิ้งฉือไว้ ทำอะไรไม่ถูก ร้องไห้จนใจจะขาด

รอบข้างคือทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาล เธอไม่มีหนทางใดเลย

เรือยอชท์แล่นออกไปไกลมากแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่ามุ่งหน้าไปทางไหน

เรือสำราญลำก่อนหน้านี้หายลับไปในความมืดยามค่ำคืนแล้ว เมื่อมองออกไปก็เห็นแต่ความกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ท้องทะเลใต้แสงจันทร์ส่องประกายระยิบระ...