รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 578

ความตึงเครียดระหว่างคิ้วของลู่จิ้งฉือคลายลงเล็กน้อย เขาพยุงเธอให้ลุกขึ้น “หิวแล้วใช่ไหม จะพาไปกินข้าว”

เจียงหลานพยักหน้า แล้วรีบปีนลงจากเตียงอย่างไว

เธอยืนบิดขี้เกียจอยู่ตรงหน้าลู่จิ้งฉืออย่างไม่เกรงใจ เสื้อเชิ้ตตัวบางบนตัวเธอเลิกขึ้นไปสูงมาก จากมุมที่ลู่จิ้งฉือมองอยู่

เผยให้เห็นทุกอย่างชัดเจน

ลู่จิ...