รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 569

เผยชิงเซิงเหยียบย่ำบนพื้นหญ้า ค่อยๆ เดินตรงไปยังคฤหาสน์

เมื่อผลักประตูเหล็กที่ขึ้นสนิมเขรอะบานนั้นเปิดออก ก็มีเสียงเอี๊ยดอ๊าดดังขึ้น

เขาเดินฝ่าดงหญ้ารกที่สูงเกือบครึ่งตัวคนเข้าไปข้างในได้อย่างง่ายดาย

เมื่อมาถึงหน้าอาคารหลักของคฤหาสน์ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไปแล้ว หากลู่จิ้งฉืออยู่ที่นี่ จะต้องมอง...