รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 47

ลู่จิ้งฉือหยิบเสื้อนอกของเขาขึ้นมา เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง “มีอะไรอีกเหรอ?”

เซี่ยเหยียนเบะปาก มองเขาอย่างน้อยใจ “อยู่ต่อไม่ได้เหรอคะ?”

“ไม่ได้” เขาตอบอย่างเด็ดขาด แต่ก็เสริมขึ้นมาอีกประโยคว่า “คืนนี้ไม่ได้”

เซี่ยเหยียนแอบขบเขี้ยวเคี้ยวฟันในใจ เมื่อเขาพูดแบบนี้แล้ว เซี่ยเหยียนก็รู้ว่ารั้งเขาไว...