รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 443

ลู่จิ้งฉืออุ้มเธอลงไปชั้นล่าง มาถึงห้องอาหารก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอลง

ใบหน้าของเจียงหลานร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กๆ แล้ว แต่เขายังคงอุ้มเธอกินข้าวแบบนี้ เธอไม่ชินเลย

เธอพยายามดิ้นรนจะลงไป แต่ลู่จิ้งฉือไม่ยอม แขนของเขารัดเอวเธอไว้แน่น ไม่ให้เธอขยับไปไหน

“ทำไมเธอก็ยังไม่กินล่ะ?” ลู่จิ้งฉือหัน...