Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 437

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนนัก ราวกับมีมนตร์สะกด กระซิบแผ่วเบาอยู่ข้างหูของเธอ

แววตาของเจียงหลานไหววูบ เผลอกำนิ้วมือแน่นโดยไม่รู้ตัว

เผยชิงเซิงพูดจบก็มองเธออย่างจริงจัง “เข้าใจไหม?”

เจียงหลานพยักหน้าอย่างเหม่อลอย

ต้องจดจำไว้ ไม่อย่างนั้นก็จะต้องเร่ร่อนเหมือนเมื่อคืน และต้องอับอายขายหน้าตัวเองเหมือนเมื่อวา...