รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 401

เฟิงฉินรีบหันหน้าหนี ยกแขนเสื้อขึ้นมาเช็ดอย่างลนลาน

เขาสูดจมูก พยายามเค้นรอยยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “แต่ยังไงก็ขอบคุณนะ แต่เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะฉันเอง ฉันจะไม่หาข้ออ้างเพื่อปัดความรับผิดชอบ”

“พ่อฉันเป็นคนทำ ก็เท่ากับว่าฉันเป็นคนทำ ใครใช้ให้...เขาเป็นพ่อฉันล่ะ”

เขาพูดลอยๆ ด้วยน้ำเสียงเจือความเย้ยหยัน...