Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 399

ประธานเฟิงหยุดฝีเท้า แล้วหันกลับมามองเขาแวบหนึ่ง

ไม่กี่วินาทีต่อมา ประธานเฟิงก็ตะคอกเสียงกร้าวว่า “น่าเสียดาย ที่ชาตินี้แกเป็นได้แค่ลูกชายของฉัน”

พูดจบ เขาก็ไม่สนใจเฟิงฉินอีก ขึ้นรถแล้วขับจากไปอย่างไม่ไยดี

เฟิงฉินก้มหน้าลง จ้องมองพื้นนิ่ง ไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน

เจียงหลานจับแขนของเขาไว้ มองเขาด้วยความ...