Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 363

เลือดสดหยดติ๋งๆ ลงมาจากข้อมือสู่พื้น ราวกับดอกเหมยที่กำลังเบ่งบาน

ท่ามกลางม่านน้ำตาที่พร่ามัว เธอยังคงดื้อรั้น รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดกรีดลงบนบาดแผลซ้ำแล้วซ้ำเล่า

มันไม่ได้เจ็บอย่างที่คิด กลับกัน เธอกลับรู้สึกปลดปล่อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หัวใจที่ถูกกดทับจนแทบหายใจไม่ออก ในที่สุดก็ได้พบกับความสมดุ...