รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 31

เจียงหลานค่อยๆ ยื่นมือออกไป กอบขี้เถ้ากองหนึ่งจากพื้นขึ้นมา แต่เมื่อลมพัดมา มันก็ปลิวหายไปจากมือของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างหมดหนทาง มองไปยังลู่จิ้งฉือ

เขาก็มองเธอกลับมาด้วยสายตาที่เหนือกว่า ท่าทางของเขาราวกับเป็นเรื่องปกติธรรมดา เหมือนกับว่าสิ่งที่เขาทำลายไปเป็นเพียงขยะที่ไร้ค่าบางอย่างเท่านั้น

ใ...