รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 309

เป็นครั้งนั้น... ครั้งที่เธอล้มลง มีนักศึกษาหนุ่มคนหนึ่งช่วยพยุงเธอขึ้นมา

รอยยิ้มบนใบหน้านั้น เหมือนกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเฟิงฉินในตอนนี้ไม่มีผิด

บริสุทธิ์สดใส เปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของความเยาว์วัย

ขณะที่เจียงหลานยังคงเหม่อลอย เฟิงฉินก็ก้มหน้าลง ค้นหาของในกระเป๋า แล้วหยิบพลาสเตอร์ยาออกมาชิ้นหนึ่ง

เขาฉี...