Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 307

คุณนายลู่ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เธอยืดหลังตรงแล้วพูดว่า “อะไรกัน ที่ฉันพูดมันไม่ถูกหรือไง”

“ลูกดีกับคนนอกยิ่งกว่าคนในครอบครัวตัวเองเสียอีก นังเซี่ยเหยียนนั่น แล้วก็นังใบ้นั่น...ลูกดูแลพวกหล่อนอย่างกับของล้ำค่า”

“แม่จะบอกให้นะ ถ้าลูกไม่ช่วยหว่านโหรวออกมา ก็อย่าหาว่าแม่ไม่เกรงใจแล้วกัน”

ลู่จิ้งฉือจ้อง...