รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 285

นัยน์ตาของเจียงหลานหดเล็กลง เธอลุกขึ้นยืนพยายามจะวิ่งหนี แต่กลับถูกชายคนนั้นใช้นิ้วเพียงนิ้วเดียวผลักกลับไป

เธอได้แต่กอดเข่าตัวเองพลางตัวสั่นงันงกอยู่มุมห้อง

ท่าทางของเธอดูไม่ต่างอะไรกับลูกแมวจนตรอกที่ซุกหน้าเข้ากับหัวเข่าด้วยความหวาดกลัว เป็นการหลอกตัวเองว่าทุกอย่างจะปลอดภัย

“ลองดูหน่อยสิ ยังไม่เคย...