รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 231

เสียงของลู่ซีหยุนแตกพร่า แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดลู่เซิ่งเหวินจากการวางสายได้

ลู่หว่านโหรวเห็นสภาพของเธอเช่นนั้น มือที่อุ้มทารกอยู่ก็ค่อยๆ รัดแน่นขึ้น ทารกน้อยดูเหมือนจะอึดอัดจึงร้องไห้จ้าออกมา เสียงร้องนั้นดังเสียดแทรกขึ้นมาในสวนอย่างชัดเจน

ลู่หว่านโหรวรีบปลอบทารกแล้วเดินกลับเข้าไป ไม่ได้สนใจไยดีล...