รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 173

เจียงหลานมองเขา ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก ชายคนนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมา

เจียงหลานกอดคอเขาโดยสัญชาตญาณ เหม่อมองคางของเขา แล้วก็ค่อยๆ หลุบตาลงอย่างเงียบงัน

ลู่จิ้งฉือวางเธอลงบนเตียง จับมือเธอขึ้นมาดู ข้อมือของเธอตกสะเก็ดแล้ว บางส่วนเริ่มหลุดลอก เผยให้เห็นผิวสีแดง

เขาจับมือเธอไว้ มองอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง แล้ว...