รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 165

แม้เสียงจะไม่ดังมาก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้คนทั้งสองตกใจได้

เจียงหลานมองเขาที่เดินเข้ามาในสภาพที่ดูเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ขนตาของเธอสั่นระริก ใบหน้าที่เคยเฝ้าคิดถึงทุกวันคืน บัดนี้เพียงแค่มองก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก

มีชีวิตอยู่ไม่นานก็ดีสิ ถ้าอยู่ได้ไม่นาน เธอก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานทุกวั...