รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 150

ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงก่ำ เธอฟุบอยู่บนพื้นและไอออกมาอย่างหนัก เสียงของเธอแหบแห้งอย่างยิ่ง

เธอไอเอาเม็ดข้าวเหล่านั้นออกมา ปนกับน้ำลายที่ไหลเยิ้มออกจากปาก

เผยชิงเซิงจ้องมองเธอไม่วางตา

แม้จะดูน่าสมเพช แต่ยิ่งเธอน่าสมเพชและน่าสงสารมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอดไม่ได้ที่จะอยากทำให้เธอตกอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่กว่...