รักไม่อาจเอื้อนเอ่ย

บทที่ 128

มันไม่มีความหมายอะไรแล้วล่ะ

นิ้วของเธอค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ สายตาที่มองไปยังเขาแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ

ลู่จิ้งฉือหลุบตาลงต่ำ จ้องมองนิ้วมือของเธอที่ไม่ขยับเขยื้อน ครู่ต่อมา เขาก็เลื่อนสายตาไปที่ใบหน้าของเจียงหลาน

เขายกนิ้วเรียวยาวขึ้น แตะลงบนแก้มของเธอ สัมผัสได้ถึงความเย็นเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามขึ้นมาลอยๆ ...