Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 872: YeBai อยู่ที่นี่เธอโล่งใจมาก!

หลังจากที่ลู่โหยวพูดจบ

เย่ไป๋ก็จับมือเธอเบา ๆ ไม่พูดอะไร เพียงแต่มองตาเธอในความมืด

ความเงียบในตอนนี้กลับมีความหมายมากกว่าคำพูด

เสียงฝนพรำ ๆ นอกหน้าต่างดังขึ้นเรื่อย ๆ เสียงนั้นเข้าหูอย่างชัดเจน

ต่อมาเย่ไป๋ยื่นแขนออกมาให้ลู่โหยวหนุน

ส่วนลู่หุยตัวน้อย มือเล็ก ๆ สองข้างแนบแก้มตัวเอง นอนหลับอย่างหวานในอ...