คุณฮั่ว โปรดรักฉัน

บทที่ 7: ฉันชอบร่างกายของคุณ

เวินมานรีบวิ่งกลับบ้าน เปิดประตูเข้ามา เธอเห็นป้านั่งเหม่ออยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่น พอเห็นเวินมานกลับมา ป้าก็ลุกขึ้นทันที ดวงตาเปล่งประกายความหวัง

ใบหน้าของเวินมานซีดเซียว เธอส่ายหัว

ใบหน้าของป้าทรุดลงทันที นั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง ดวงตาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เวินมานมองดูป้าด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ป้ารู้ว่าในคดีนี้มีเพียงฮั่วเส้าถิงที่รับเรื่องนี้ได้ถึงจะสามารถตัดสินให้พ้นผิดได้

ป้า อย่าเพิ่งหมดหวัง เรายังสามารถหาทนายคนอื่นได้ เวินมานพยายามปลอบโยน

ป้าฝืนยิ้มเล็กน้อย "อืม ดูหน้าตาเธอไม่ค่อยดี รีบพักผ่อนเถอะ"

เวินมานกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง ตรงไปที่ห้องน้ำ เธออยากจะล้างร่องรอยของฮั่วเส้าถิงออกจากตัวเธอโดยเร็ว

เธออาบน้ำและกินยา แต่ยังคงเป็นหวัด รู้สึกเวียนหัว

ตอนเที่ยงคืน ไป๋เวยส่งข้อความมา อยากรู้ผลลัพธ์อย่างใจจดใจจ่อ

"ม่านม่าน ทนายฮั่วตกลงไหม มีอะไรกันอีกมั๊ย"

เวินมานมองดูหน้าจอโทรศัพท์ ไม่รู้จะตอบอย่างไร เธอตอบกลับไปสั้นๆว่า "ไม่มี"

ไป๋เวยส่งหน้าอึ้งมา "ไม่ใช่ว่าทนายฮั่วมีปัญหาสุขภาพหรอกนะ ในสนามกอดกันแบบนั้น อยู่ด้วยกันสองคนจะทนได้ยังไง"

เวินมานไม่อยากอธิบายมาก เธอไม่อยากให้ไป๋เวยรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันจะทำให้เธออับอายมากขึ้น

ตอนเช้า เวินมานตื่นขึ้นรู้สึกแย่กว่าเดิม วัดไข้พบว่าอุณหภูมิถึง 39.5 องศา ตัดสินใจไปโรงพยาบาลชุมชนใกล้เคียง ไม่คาดคิดว่าเธอจะพบกับแม่ของฮั่วเส้าถิงที่โรงพยาบาล

แม่ฮั่วเส้าถิงเห็นเวินมานที่สวยงามกำลังต่อคิวลงทะเบียน และมองดูเธอ จากนั้นก็ถามว่า ทำไมมาคนเดียว ไม่มีครอบครัวหรือเพื่อนมาด้วยหรือ

เวินมานส่ายหัวแล้วพูดว่า "ป้า แค่เป็นหวัดเล็กน้อย ตรวจเลือดนิดหน่อย"

แม่ฮั่วเส้าถิงมองดูเวินมาน สวยงามและนิสัยอ่อนโยน ถ้าได้รู้จักกับลูกชายก็คงดี

ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาลูกชายให้มารับเธอ

ไม่นาน ฮั่วเส้าถิงก็ปรากฏตัวในห้องโถงโรงพยาบาล เห็นเวินมานและแม่ของเขานั่งอยู่ด้วยกัน ใบหน้าของเขามีความซับซ้อน

แม่ฮั่วเส้าถิงสังเกตเห็น "เส้าถิง คุณรู้จักสาวคนนี้ไหม"

ฮั่วเส้าถิงพูดเบาๆว่า "เคยเจอกันครั้งเดียว"

แม่ฮั่วเส้าถิงบอกลูกชายว่า "เมื่อกี้ฉันคิดว่าจะลงทะเบียนก่อน ไม่คิดว่าโรงพยาบาลจะทำบันทึกซับซ้อนกว่าเดิม สาวคนนี้สอนฉัน ไม่คิดว่าเส้าถิงคุณรู้จักเธอ"

จากนั้นดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น "เส้าถิง คุณอยู่กับสาวคนนี้เถอะ คนเดียวป่วย ดูแล้วน่าสงสาร"

ฮั่วเส้าถิงแม้จะไม่เต็มใจ แต่ก็พยักหน้าตอบรับ เวินมานปฏิเสธไม่ทัน

เขาส่งแม่ขึ้นรถก่อน แล้วกลับมาอยู่กับเวินมานไปที่ห้องฉีดยา

ในห้องฉีดยา เวินมานนั่งเหม่อ

ฮั่วเส้าถิงนั่งข้างเวินมาน ถามอย่างเย็นชา "เหลืออีกกี่ขวด"

เวินมานคิดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมา เธอไม่กล้าทำให้เขาโกรธ ตอบเบาๆว่า "เหลืออีกขวดเดียวก็เสร็จแล้ว"

ฮั่วเส้าถิงไม่ได้พูดอะไร เขายอมรับว่าเขาชอบร่างกายของเวินมาน โดยเฉพาะขาขาวเรียวยาวที่จับเล่นแล้วรู้สึกตื่นเต้น

แต่เพียงเท่านั้น

เขาเข้ามาในร่างกายเธอ แต่ไม่อยากเข้ามาในชีวิตเธอ

ด้วยฤทธิ์ยา เวินมานรู้สึกง่วงนอนและค่อยๆหลับไป ในขณะนั้นเธอเหมือนได้ยินฮั่วเส้าถิงพูดกับพยาบาล แล้วมีผ้าห่มเล็กๆคลุมตัวเธอ