คุณฮั่ว โปรดรักฉัน

บทที่ 6: ความหลงใหลในรถ

ฮั่วเส้าถิงถามด้วยเสียงต่ำและทรงพลัง เวินม่านรู้สึกอึดอัด ใบหน้าซีดเผือดในทันที

ในความเป็นจริง เธอไม่เคยมีอะไรกับกู้ฉางชิงเลย!

แต่เธอไม่อยากตอบ พยายามทำตัวให้สงบ มองออกไปข้างนอกที่ฝนตก

รถค่อยๆ จอดที่หน้าอพาร์ตเมนต์ของเวินม่าน เธอปลดเข็มขัดนิรภัย เตรียมเปิดประตูลงจากรถ กล้าหาญขึ้นมาพูดว่า "ทนายความฮั่ว คุณช่วยพ่อฉันออกมา ฉันสัญญาว่าจะออกจากเมือง B และจะไม่กลับมาอีก จะไม่ทำให้การแต่งงานของคุณฮั่วมีความไม่สบายใจแม้แต่นิดเดียว"

ฮั่วเส้าถิงยิ้มเบาๆ "คุณมีความสัมพันธ์กับผมเพื่อช่วยพ่อคุณหรือ?"

การแลกเปลี่ยนร่างกายแบบนี้ เธอตอบไม่ได้ ไม่งั้นจะดูถูกตัวเองเกินไป

ทันใดนั้น ฮั่วเส้าถิงจับแขนเธอไว้ ใช้แรงดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา จมูกของเขาใกล้กับคอของเธอ สูดดมกลิ่นหอมจากร่างกายของเธอ เสียงของเขามีความหลงใหลเล็กน้อย "ร่างกายของคุณทำให้คนหลงใหลเกินไป"

เวินม่านพยายามดิ้นรนในอ้อมกอดของเขา แต่ไม่สามารถหลุดออกมาได้ หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น รู้สึกถึงกลิ่นอายของผู้ชายที่แรงจากฮั่วเส้าถิง ลมหายใจของเธอเริ่มเร่งขึ้นโดยไม่ตั้งใจ

เวินม่านถูกบังคับให้นอนบนตัวผู้ชาย จูบกับผู้ชาย หน้าอกอ่อนนุ่มของเธอเผยออกมาครึ่งหนึ่ง เคลื่อนไหวเล็กน้อย กระตุ้นความรู้สึกของผู้ชาย

ฮั่วเส้าถิงจูบริมฝีปากนุ่มของเธอ ขณะที่มือจับหน้าอกข้างหนึ่งของเธอ เล่นอย่างอิสระ เขาเล่นกับหัวนมที่แข็งของเธอ หัวเราะอย่างสนุกสนาน

"มักจะไวต่อความรู้สึกเสมอ?"

"ฮั่วเส้าถิง อย่า" เสียงของเวินม่านสั่น เธอพยายามผลักเขาออกไป แต่แรงของเธอดูเหมือนน้อยมาก

ฮั่วเส้าถิงยกหัวขึ้น ดวงตาของเขาส่องแสงด้วยความดุร้าย เสียงของเขาต่ำและเต็มไปด้วยความเย้ายวน "เวินม่าน คุณรู้ว่าผมต้องการอะไร"

มือของเขายังคงเคลื่อนไหวบนร่างกายของเธอ ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยการยั่วยุและความเป็นเจ้าของ

ข้างนอก ลมพายุฝนตกหนัก

ที่กระจกหน้ารถ ที่ปัดน้ำฝนแกว่งซ้ายขวาเป็นจังหวะ... ภายในรถ ภาพชัดเจนบ้างไม่ชัดเจนบ้าง

ฮั่วเส้าถิงมีทักษะดี สามสองครั้งทำให้เวินม่านยอมแพ้ เธอหลับตาลงในอ้อมกอดของผู้ชาย ถูกเขาทำตามที่ต้องการ

บางครั้งเมื่อเธอลืมตา เธอเห็นภาพลักษณ์ของตัวเองที่กระจกหน้าต่างรถ รู้สึกตกใจ

ผู้หญิงที่ปล่อยตัวแบบนี้ คือเธอเองหรือ?

เมื่อเห็นว่าจะเกิดเรื่อง ฮั่วเส้าถิงที่มีสถานะเช่นนี้ย่อมไม่แก้ปัญหาในรถ เขาเอาปากไปที่มุมปากของเธอ เสียงแหบแห้งถาม "ข้างๆ มีที่พักหรูหรา ไปที่นั่นพักค้างคืนไหม?"

เวินม่านเริ่มมีสติขึ้น

แม้เธอจะถูกจูบจนหัวหมุน แต่ยังคงแยกแยะได้ จนถึงตอนนี้ฮั่วเส้าถิงเพียงต้องการมีความสัมพันธ์ประเดี๋ยวประด๋าวกับเธอ เธอโอบคอเขาเบาๆ ขอร้อง "ทนายความฮั่ว พ่อของฉัน..."

ฮั่วเส้าถิงหมดความสนใจ

เขาหยิบบุหรี่ออกมาจุด สูดลมหายใจเข้าเบาๆ แล้วพูด "ถ้าเล่นไม่ไหวก็อย่าเล่น มันน่าเบื่อ"

เวินม่านหน้าแดงอีกครั้ง จูบเขาอีกครั้ง

ฮั่วเส้าถิงไม่ตอบสนอง ดวงตาลึกจ้องมองเธอ

เวินม่านหน้าแดง เธอไม่เคยทำแบบนี้ แต่การยั่วยวนเล็กน้อยนี้ไม่เพียงพอที่จะทำให้ฮั่วเส้าถิงหวั่นไหว

เขาสูบบุหรี่ครึ่งมวนแล้วดับลง เสียงกลับมาเย็นชา "ฉันจะส่งคุณกลับบ้าน"

เวินม่านไม่มีหน้าอีกต่อไปที่จะนั่งบนตักเขา ค่อยๆ ขยับออก

เรื่องผู้ชายผู้หญิง ผู้ใหญ่ทุกคนเข้าใจ การหยุดกลางทางไม่มีใครสบาย

ฮั่วเส้าถิงจ้องหน้าเธอ ลมหายใจร้อนขึ้น

เวินม่านกลับไปนั่งที่เบาะผู้โดยสาร เธอไม่ได้สวมเสื้อคลุมของเขาอีก มองออกไปข้างนอกหน้าต่าง

เธอเข้าใจ ด้วยรูปร่างหน้าตาของเธอ ฮั่วเส้าถิงจะไม่ทำลายหลักการของเขา

เธอรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย

เวลาที่เหลือในรถเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร

ฮั่วเส้าถิงส่งเธอถึงบ้าน ฝนหยุดแล้ว เธอจัดเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิง เปิดประตูรถ

ฮั่วเส้าถิงมองดูท่าทางลนลานของเธอ ดวงตาแสดงความสงสารเล็กน้อยที่ไม่สามารถสังเกตเห็นได้

แต่เพราะมีความสัมพันธ์ทางกายกับเธอ เขาแนะนำทางให้เธอ "คุณหาทนายความเจียงหมิง เขาช่วยพ่อคุณสู้คดีได้ จะลดโทษได้หลายปี"

พูดจบ เขาหยิบการ์ดนามบัตรจากที่เก็บของ "ข้อมูลติดต่อของทนายความเจียง"

เวินม่านถือไว้ในมือ ปิดประตูรถ ฮั่วเส้าถิงขับรถออกไปทันที

เวินม่านยืนอยู่ในความมืด รู้สึกหนาวเย็นทั่วร่าง

เธอยิ่งสับสน ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป