Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 17

เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังไม่หยุดปลุกเรเบคก้าให้ตื่นขึ้น เธอปิดมันแล้วนอนอยู่ในอ้อมแขนของคนรักทั้งสองคน

นึกขึ้นได้ว่าเธอมีงานเอกสารที่ต้องทำให้เสร็จ เธอรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่แล้วก็คิดว่ามันช่างโง่เขลาที่จะตระหนกเพราะเธอรู้สึกอิ่มเอมไปด้วยความรู้สึกที่มีต่อคนรักทั้งสองคน และทั้งสองก็รู้สึกเช่นเดียว...