Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 17

เคเดนซ์วิ่งพรวดออกมาจากที่ไหนไม่รู้แล้วกระโดดกอดฉัน แรงปะทะจากลูกหมาป่าตัวน้อยทำให้ฉันเซถอยหลังก่อนจะทรงตัวได้

"เคเดนซ์!" ฟินเลย์ตวาด "เธอจะพุ่งเข้าใส่คนอื่นแบบนั้นไม่ได้นะ"

"หนูขอโทษค่ะ อัลฟ่า หนูแค่ดีใจที่ได้เจอเธอ" เคเดนซ์พูด เขามองฉันด้วยดวงตากลมโตน่าสงสารแบบลูกหมา

"ไม่เป็นไรจ้ะ พี่ก็คิดถึงเธ...