Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 13

หอน ฉันกำลังหอน ฉันอยู่ในร่างหมาป่า ยืนอยู่บนเนินเขามองออกไปยังวิวที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา และฉันกำลังหอนใส่พระจันทร์ มีหลายสิ่งในประโยคนั้นที่ทำให้ฉันมึนงง แต่เป็นความมึนงงที่ดี เสียงหอนค่อยๆ เงียบลงและฉันพยายามมองตัวเอง ฉันยืนได้มั่นคงบนอุ้งเท้ามากขึ้นและบิดตัวไปมาเพื่อพยายามมองร่างกายตัวเอ...