Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 217 แหวนเป็นสัญลักษณ์

แฟรงก์นั่งลงบนเก้าอี้เอนหลังที่ว่างอยู่ฝั่งตรงข้ามกับโซฟา เท้าทั้งสองวางราบกับพื้น มือทั้งสองวางบนหัวเข่า เขาโน้มตัวมาข้างหน้า จ้องมองพวกเราอย่างจริงจัง

"พวกเราได้เตือนพวกหนูเกี่ยวกับคุณปู่ของหนูมากเท่าที่จะทำได้แล้ว" แฟรงก์พูด "พวกเรารู้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากสำหรับพวกหนู ที่ต้องเผชิญหน้ากับเขาตา...