Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 101 การนอนหลับออก

ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งประมาณห้าโมงเย็น รู้สึกแย่มาก งัวเงีย หัวยังคงตุ้บๆ (คงเพราะนอนมากเกินไปแล้วล่ะมั้ง) และรู้สึกเหมือนไม่ได้นอนมาหลายวัน ซึ่งตรงกันข้ามกับความจริงเลย

"อรุณสวัสดิ์ คนขี้เซา" เมแกนทักจากเก้าอี้เอนที่เธอนั่งอยู่

"อืมม์" ฉันครางพลางลุกขึ้นนั่ง ฉันมองไปที่เธอขณะยืดแขนขึ้นเหนือศีรษะ...