พ่อของเพื่อนสนิทของฉัน

การวาดเส้น

มุมมองของทริสตัน

ผมนั่งอยู่ในส่วนพักคอย เก้าอี้พลาสติกเย็นเฉียบใต้ร่างไม่ได้ช่วยให้รู้สึกสบายขึ้นเลย มือผมประสานกันแน่น ข้อนิ้วขาวซีด ขณะจ้องมองไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอย จมอยู่ในภวังค์ความคิด เดวิดได้รับอนุญาตให้เข้าไปดูเอโลน่าก่อน ผมเข้าใจดี เพราะยังไงเขาก็เป็นพ่อของเธอ แต่ส่วนหนึ่งในใจผมเจ็บปวด...