Mój Dziki Walentyn

1. Pod przykrywką

To jest mroczny romans mafijny, więc ostrzegam czytelników.

Ophelia POV

Serce waliło mi jak młot, gdy stałam w zatłoczonym klubie. Byłam tu na misji; miałam spotkać mojego przyjaciela z dzieciństwa i obciążyć go winą. Mój przełożony powiedział, że będę działać pod przykrywką, że mam go uwieść, wtopić się w jego krąg znajomych i biznes, jakby to było możliwe. Fox Valentine był sprytny. Nigdy nie zdradziłby szczegółów swojej operacji. Ale miałam rozkazy, więc tu byłam.

Wyciągnęli mnie z laboratorium do tego zadania. Byłam członkiem Biura, ale to nie znaczyło, że byłam agentką terenową. Nigdy wcześniej nie działałam pod przykrywką. Pracowałam w laboratorium. Studiowałam chemię na studiach i pomagałam przy wszystkim, co dotyczyło nauki. Ale teraz próbowali znaleźć sposób na obalenie rodziny Valentine, a na jej czele stał Fox. Moja historia z tą rodziną mogła dostarczyć wejścia, przynajmniej tak myśleli.

Byłam pewna, że zawiodę, powiedziałam to mojemu przełożonemu, ale on nalegał. Miałam szkolenie terenowe i nadal byłam aktywna. Wiedzieli, że potrafię sobie poradzić, jeśli zostanę zaatakowana, ale nie byłam szkolona do infiltracji, powiedziałam, że to nie jest moja specjalność, ale moją przeszłością przełożony zdawał się tylko przejmować. Siorbnęłam wódki z martini, w tej kuszącej sukience. Ten klub należał do nikogo innego jak Foxa Valentine, mojego przyjaciela z dzieciństwa, który stał się królem mafii. W ciągu ostatnich kilku tygodni byłam edukowana na temat wszystkiego, co robił, odkąd przejął tron w wieku 17 lat.

Żadne z tych rzeczy nie były dobre, ale nie spodziewałam się niczego innego od człowieka, który brutalizował mojego ojca do tego stopnia, że umarł na moich oczach. Nigdy nie powiedziałam policji, że to on, ale wiedzieli, nawet bez dowodów. Mój ojciec był tylko jednym z wielu, których zabił. Poruszałam się nieswojo w ciasnej czerwonej sukience, którą miałam na sobie. Była obcisła, ale miałam przyciągać jego uwagę, albo jednego z jego ludzi. Chodziło o to, żeby zwrócić na siebie uwagę. Nie potrzebowałam do tego sukienki.

Moja twarz zawsze przyciągała spojrzenia. Miałam bliznę, która biegła od górnej części kości policzkowej w dół przez twarz, przecinając usta przy kąciku i kończąc na dole brody. To wystarczyłoby, żeby zwrócić uwagę. Głowy obracały się, żeby dobrze przyjrzeć się kobiecie z blizną na twarzy. Westchnęłam, biorąc kolejny łyk. Według mojego przełożonego, miałam być w tym mieście przez miesiące. Może nawet rok lub dłużej. To była długoterminowa praca pod przykrywką. Integracja zajmie czas. Nienawidziłam tego miasta.

Jedyną dobrą rzeczą było to, że miałam Greer, z którą mogłam się spotykać. Razem skończyłyśmy studia z chemią. Ona poszła pracować dla ogromnej agencji modowej, pomagając im rozwijać nowe perfumy, podczas gdy ja kontynuowałam naukę w Quantico, a potem zamknęłam się w ich laboratorium kryminalistycznym. Nie powiedziałam Greer, co robię. Po prostu mówiłam, że pracuję w laboratorium, nauka, którą się zajmowałam, nie była tematem do rozmów.

Ale zamiast być w moim bezpiecznym, szanowanym życiu, stałam, popijając alkohol w zatłoczonym klubie. Gdzie światła migotały, a muzyka była tak głośna, że czułam ją w kościach. Inne kobiety w moim wieku uwielbiały takie rzeczy, do diabła, gdyby Greer była ze mną, pewnie bawiłabym się dobrze, ale byłam sama. Nie chciałam wciągać jej w to gniazdo żmij.

Podszedł do mnie mężczyzna od tyłu. „Hej, mogę ci kupić drinka?” Zobaczył mój tyłek, który był tak oczywisty w tej sukience, przyciągając mężczyzn do mnie. Odwróciłam się, a jego oczy prześlizgnęły się po mojej bliźnie. Ten radosny uśmiech, który miał wcześniej, zniknął. Nie byłam brzydka, ale blizna czasami odstraszała mężczyzn. Widzieli ją i zakładali, że mam traumę. Co oczywiście było prawdą. Trauma, która była tak widoczna, robiła jedno z trzech rzeczy z mężczyznami. Albo klasyfikowali mnie jako zniszczoną i potrzebującą jakiegoś wybawcy, albo myśleli, że jestem tak zdesperowana na uczucia. Potem była opcja, gdzie uciekali z powodu mojego wyglądu. Facet przede mną należał do tej kategorii.

"Przepraszam, myślałem, że jesteś kimś innym." Dobry sposób, żeby wyjść z tej niezręcznej sytuacji, w której się znalazł, przynajmniej tak mu się wydawało. "W porządku, nie ma sprawy." Uśmiechnęłam się. Naprawdę mi to nie przeszkadzało. Nie miałam zamiaru zwrócić jego uwagi tej nocy. To nie był cel. Odwróciłam się z powrotem w stronę baru. Może powinnam tańczyć, czy to byłoby bardziej kuszące? Spojrzałam na balkon, który wychodził na parkiet taneczny i bar. Lis musiał tam być, a jeśli nie on, to jeden z jego ludzi.

Zastanawiałam się, ile nocy będę musiała tu przychodzić, aż podejdzie do mnie odpowiednia osoba. Już byłam zmęczona i chciałam wrócić do domu, do tego mieszkania, do którego przeprowadziłam się kilka tygodni wcześniej. Biuro przeniosło mnie do ładnej części miasta. Do bezpiecznego budynku, który był czysty i dobrze utrzymany. Ponieważ nie miałam określonej daty zakończenia tego zadania, zadbali o to, żebym mogła wyjść z poprzedniego najmu i znaleźli mi mieszkanie porównywalne do poprzedniego. Biuro zadbało o to, żebym nie musiała zmniejszać ilości swoich rzeczy, nie że miałam ich wiele.

Oprócz mieszkania, załatwili mi pracę dzienną, która pasowała do mojego wykształcenia. Jakiś półetat, który mogłam wykonywać z mieszkania, wpisując dane o różnych chemikaliach. Było to ekstremalnie nudne i w ogóle nie angażujące, w przeciwieństwie do tego, co zwykle robiłam w ciągu dnia. Była to część mojego przykrycia, ponieważ nie mogłam nie mieć pracy, to byłoby podejrzane, a robienie czegokolwiek dla organów ścigania na widoku było wyraźnie wykluczone. Więc byłam odpowiedzialna za wprowadzanie danych o związkach chemicznych do laptopa i przesyłanie ich do nieistotnej firmy.

Przynajmniej zarabiałam podwójnie. Biuro płaciło mi, jak również moja przykrywka. Ogólnie rzecz biorąc, moja pensja była poprawą w stosunku do tego, co zarabiałam wcześniej. Nie że wcześniej zarabiałam źle, ale bez konieczności płacenia czynszu i rachunków, była to dobra finansowa oferta. Westchnęłam i rozejrzałam się, zdając sobie sprawę, że mój drink był już pusty. Nie zorientowałam się, że wypiłam go całego. Zastanawiałam się, czy powinnam tańczyć, czy zamówić kolejny drink.

Spojrzałam na zatłoczony parkiet, gdzie ciała ocierały się o siebie. Czy naprawdę chciałam to robić? Przyszłam sama i musiałabym tańczyć sama, dopóki ktoś nie zlituje się nade mną i nie zdecyduje się mnie obmacać publicznie. Cholera nie, zdecydowałam, że kolejny wódka martini jest na miejscu. Musiałam przestać po dwóch jednak. Nie mogłam sobie pozwolić na upicie się tutaj. Nie kiedy byłam sama. Zajęło mi trochę czasu, zanim zwróciłam uwagę jednego z barmanów, ale był szybki, gdy zamówienie zostało złożone. Nie odwróciłam się ponownie, ale spojrzałam na swoje odbicie w lustrze za alkoholem, który wyścielał ścianę za barem.

Skończyłam drink szybciej niż pierwszy. Zdecydowałam, że dzisiejsza noc nie będzie owocna. Musiałam spróbować ponownie jutro i wcisnąć swoje ciało w kolejną obcisłą sukienkę. To jest tylko jeden z powodów, dla których ta praca zajmie tak długo. Była zależna od tego, czy zostanę zauważona przez Lisa lub jednego z jego ludzi. Jeśli przez tego drugiego, musiałam czekać, aż jego ludzie przedstawią mnie Lisowi i on mnie rozpozna. Potem powolne budowanie naszej relacji. Jedynym wejściem, jakie miałam do Lisa, było to, że byliśmy razem dziećmi.

A mój dyrektor uważał, że to jest to, czego potrzebuję, aby się do niego zbliżyć. Próbowali wcześniej infiltracji jego przestępczego przedsiębiorstwa bez powodzenia. Lis albo nigdy nie wprowadzał innych agentów, albo ich odkrywał i zabijał, nie zostawiając żadnych dowodów. Byłam ostatnią nadzieją Biura. Spojrzałam w dół na bar. Był z prawdziwego kamienia, musiał kosztować fortunę, żeby zainstalować tak dużą polerowaną skałę, ale był elegancki i prawdopodobnie był jednym z powodów, dla których ten klub był uważany za gorący punkt. Przepych musiał przyciągać ludzi tutaj. Zdecydowałam się wyjść i odwróciłam się, chcąc znaleźć wyjście.

"No proszę, jeśli to nie jest mała Ophelia Blake." Jego głos był mroczny jak trucizna spadająca z jego doskonałych ust. Miał tatuaże wychylające się z białej koszuli na guziki. Wyglądał jak grzech, a ten diabelski uśmiech mógł sprawić, że anioły upadłyby tylko na jego smak. Ale nie byłam aniołem, więc zaczęłam swój taniec z diabłem.