Chapter
Chapters
Rozdział 1
Rozdział 2
Rozdział 3
Rozdział 4
Rozdział 5
Rozdział 6
Rozdział 7
Rozdział 8
Rozdział 9
Rozdział 10
Rozdział 11
Rozdział 12
Rozdział 13
Rozdział 14
Rozdział 15
Rozdział 16
Rozdział 17
Rozdział 18
Rozdział 19
Rozdział 20
Rozdział 21
Rozdział 22
Rozdział 23
Rozdział 24
Rozdział 25
Rozdział 26
Rozdział 27
Rozdział 28
Rozdział 29
Rozdział 30
Rozdział 31
Rozdział 32
Rozdział 33
Rozdział 34
Rozdział 35
Rozdział 36
Rozdział 37
Rozdział 38
Rozdział 39
Rozdział 40
Rozdział 41
Rozdział 42
Rozdział 43
Rozdział 44
Rozdział 45
Rozdział 46
Rozdział 47
Rozdział 48
Rozdział 49
Rozdział 50
Rozdział 51
Rozdział 52
Rozdział 53
Rozdział 54
Rozdział 55
Rozdział 56
Rozdział 57
Rozdział 58
Rozdział 59
Rozdział 60
Rozdział 61
Rozdział 62
Rozdział 63
Rozdział 64
Rozdział 65
Rozdział 66
Rozdział 67
Rozdział 68
Rozdział 69
Rozdział 70
Rozdział 71
Rozdział 72
Rozdział 73
Rozdział 74
Rozdział 75
Rozdział 76
Rozdział 77
Rozdział 78
Rozdział 79
Rozdział 80
Rozdział 81
Rozdział 82
Rozdział 83
Rozdział 84
Rozdział 85
Rozdział 86
Rozdział 87
Rozdział 88
Rozdział 89
Rozdział 90
Rozdział 91
Rozdział 92
Rozdział 93
Rozdział 94
Rozdział 95
Rozdział 96
Rozdział 97
Rozdział 98
Rozdział 99
Rozdział 100
Rozdział 101
Rozdział 102
Rozdział 103
Rozdział 104
Rozdział 105
Rozdział 106
Rozdział 107
Rozdział 108
Rozdział 109
Rozdział 110
Rozdział 111
Rozdział 112
Pomaganie Ericowi w ruchu
Mieszkanie Mate
Southampton
Złamany mężczyzna
Ból I Smutek
Przyjemność z bólem
Czy on sobie z tym poradzi?
Belka
Za zamkniętymi drzwiami
Stary gabinet
Zmartwienie
Znalezienie Tristana
Rozdział 125: Zejście do ciemności
Kiedy ciało pęka
Ciężar oczekiwania
Rysowanie linii
Konfrontacja z VFS
Łaska
Nowe Objawienie
Mój dom
Jego opieka
Strona historii Erica
Zmartwychwstanie
Sesja fortepianowa
Wanna przy świecach
Skrzydła
Choreografia
Zoom out
Zoom in
Read with Bonus
Read with Bonus
Wanna przy świecach
Elona's POV
Burza szalała na zewnątrz jak niespokojna bestia, przetaczając się przez horyzont w ciężkich falach. Krople deszczu tańczyły na oknie łazienki, ich stały rytm niemal hipnotyzujący. Burza nie ustępowała od popołudnia i szczerze mówiąc, byłam za to wdzięczna. Było coś kojącego w byciu...