Hoofdstuk 5 Datumvoorstel
Ethan ging door met zijn presentatie - mijn presentatie eigenlijk - maar ik kon het niet meer aan om ernaar te luisteren. Ik dwong mezelf om hem te negeren zodat ik iets anders kon bedenken voordat ik aan de beurt was.
Ik wierp een nieuwsgierige blik op Logan. Hij had een wenkbrauw opgetrokken en leek behoorlijk geïnteresseerd in de date die Ethan aan het voorstellen was. Ik fronste mijn wenkbrauwen en sloeg mijn armen over elkaar. Ik wist dat ik een goed date-idee had bedacht. Ik kon niet geloven hoe brutaal Ethan was om mijn idee te stelen terwijl ik hem probeerde te helpen.
Gary stond op om zijn date-idee voorstel te geven. Hij had alles wat je nodig hebt voor de perfecte presentatie: een diavoorstelling, zo'n chique aanwijsstok, een drieluik displaybord met foto's, hij strooide zelfs rozenblaadjes op de grond voor zich en zette zachte romantische muziek aan om de sfeer te bepalen.
Verdorie, Gary was goed. Ik voelde dat ik mezelf maar meteen moest terugtrekken uit de race om Logan's assistent te worden. Deze presentaties waren zo overdreven en ik had absoluut niets.
Gary begon zijn diavoorstelling. "Stel je voor: jij, je vrouw en je privéjet." Hij klikte naar de volgende dia. "Je neemt haar mee voor een romantische vlucht, en aan het einde kunnen jullie samen een droneshow bekijken vanuit het comfort van je jet." De diavoorstelling eindigde met een demonstratie van hoe de droneshow eruit zou zien.
Logan zei geen woord. Hij keek naar Joan.
"Oh, maar ik ben nog niet klaar..." begon Gary.
Logan trok alleen een wenkbrauw op en wees naar Gary's lege stoel. Hij liet zijn hoofd hangen en begon zijn display in te pakken.
Man, Logan was net zo kil als zijn houding aangaf. Als hij zelfs die goed geplande presentatie niet leuk vond, had ik geen schijn van kans.
Joan nam Gary's plaats voor in de kamer in. Ze zette haar displaybord op de standaard en plaatste rekwisieten eromheen: een pot zand, schelpen, kaarsen. "Wat is er romantischer dan een avond aan het strand?" Ze wees naar een foto van het strand op haar bord. "Mijn idee is dat je het hele nabijgelegen Lake Kent strand huurt. Je geeft je vrouw een weelderig feest om jullie eerste officiële date te vieren, en vervolgens neem je haar mee naar een ander deel van het strand, waar jullie samen genieten van een heerlijk diner bij kaarslicht."
Logan fronste zijn wenkbrauwen bij die suggestie. Hij keek discreet op zijn horloge. Hij was moeilijk te doorgronden, met zijn permanente kille houding, maar ik kreeg het gevoel dat hij niet echt geïnteresseerd was in geen van die ideeën.
Joan glimlachte aan het einde van haar presentatie naar Logan. Hij negeerde haar.
"Ethan," zei hij, zich naar hem wendend. "Je kunstmuseum idee. Heeft het nog meer te bieden?"
Joan's schouders zakten teleurgesteld naar voren omdat ze geen enkele reactie van Logan kreeg.
"Oh! Uh..." Ethan keek naar mij, maar ik gaf hem een "durf niet eens" blik en schudde mijn hoofd. Zijn gezicht werd vuurrood en hij begon te stotteren. "Misschien kan de museumdirecteur jullie een persoonlijke rondleiding geven?"
Logan's gezicht vertrok bij die suggestie. Het was duidelijk dat hij niet geïnteresseerd was in de extravagante, overdreven date-ideeën die mijn collega's hadden gepresenteerd.
"Hazel?" Logan wendde zich tot mij.
Mijn hart bonkte in mijn borst. Ik liep langzaam naar voren in de kamer. Joan was nog bezig haar rekwisieten en bord te verwijderen. "U zult mij moeten vergeven meneer, ik heb geen formele presentatie voorbereid zoals iedereen. Maar ik heb wel wat ideeën."
"De vloer is voor jou," zei Logan.
"Nou meneer, ik heb gisteravond behoorlijk wat onderzoek naar u gedaan," begon ik, terwijl ik hoopte dat mijn gepraat me zou helpen om met een geweldig date-idee te komen. "Wat ik las, deed me geloven dat u de voorkeur zou geven aan een meer privé, gezellige date-setting."
Hij knikte kort, en dat was alle aanmoediging die ik nodig had om door te gaan.
"Ik las ook dat u graag luistert naar en speelt 'The Streets of Dublin,' een lied dat vaak in kleine kroegen wordt gespeeld, en dat u kracht put uit de melodie van dit lied."
Eindelijk ging er een lichtje branden in mijn hoofd. "Ik geloof dat de perfecte eerste date met uw vrouw zou zijn om haar mee te nemen naar uw favoriete lokale kroeg, Flannigan's. Aangezien u daar vaak komt, volgens het artikel dat ik las in The Business of Business magazine, kent de barman u al en weet hij precies wat u lekker vindt."
Logan's gezicht begon te verzachten, wat me de moed gaf om door te gaan. "U zou geen woord hoeven te wisselen. Hij zou u en uw prachtige vrouw drankjes brengen en het zou voelen alsof jullie de hele plek voor jezelf hadden."
Terwijl ik de date beschreef, stelde ik me voor dat ik de vrouw in het scenario was. Beschreef ik zijn perfecte date of de mijne?
Ik ging verder, me plots herinnerend aan een andere hobby die hij zei dat hij graag deed maar zelden kon doen: piano spelen voor anderen terwijl ze dansen en zingen. "Dan, na een paar drankjes, zou u achter de piano kunnen kruipen en dat lied spelen dat u zo mooi vindt, om uw vrouw ermee kennis te laten maken. Misschien zou ze zelfs kunnen dansen terwijl u speelt."
Ik pauzeerde, zoekend naar de perfecte woorden om samen te vatten wie ik me voorstelde dat Logan zou kunnen zijn onder dat kille, playboy-exterieur. "Want, meneer, het belangrijkste aan de eerste date is niet de formaliteit, het is het 'hart' ervan."
Iedereen in de kamer werd zo stil en stil, je kon een speld horen vallen. Alle ogen waren op mij gericht.
Logan's kille uitdrukking verdween, en in de plaats daarvan kwam een plagerige en flirterige blik. Mijn hart maakte een sprongetje en mijn wangen bloosden - een reactie die me compleet verraste.
Maar voordat hij op mijn pitch kon reageren, ging Logan's mobiele telefoon.
"Jeffrey, hallo," antwoordde hij. Toen verlaagde hij zijn stem tot een fluistering terwijl hij naar een hoek van de kamer liep. Ik spande me in om af te luisteren, net zoals iedereen in de kamer waarschijnlijk deed. "Heb je een spoor in Vegas?" vroeg Logan. Mijn hart sloeg een slag over bij het woord Vegas.
"Ja, we hebben de ring gevonden," de stem was zwak, maar ik kon nog steeds verstaan wat er aan de andere kant van het telefoongesprek werd gezegd. "Het is precies hetzelfde. Het lijkt erop dat we haar gevonden hebben."
Haar gevonden? Wie was "haar?" Alles wat ik over Logan te weten was gekomen, was een echt vreemd mysterie voor me.
"Goed werk," zei Logan. "Ik kom het zo meteen bevestigen." Hij glimlachte en hing de telefoon op. Een echte glimlach. Ik wenste dat hij dat niet had gedaan, het maakte hem duizend keer aantrekkelijker.
Hij liep naar me toe en stond dicht bij me, starend in mijn ogen. Hij klemde zijn handen om mijn schouders en gaf me weer die glimlachende, flirterige blik. Mijn hart begon snel en hard te kloppen en mijn handpalmen begonnen te zweten.
Waarom voelde ik me ineens als een verlegen, nerdy middelbare scholier die werd versierd door de prom king die ver buiten mijn bereik was?