องครักษ์สุดยอด

บทที่ 4

วังผังตกใจ ไอ้หลี่เสี่ยวชวนนี่กล้าจริงๆ กล้าพูดกับหลิวตงแบบนี้ มันต้องโดนแน่ๆ

วังผังเคยเห็นคนใหม่ที่เข้ามาพร้อมกับเขาเถียงหลิวตง แล้วโดนซ้อมจนกระดูกหัก นอนโรงพยาบาลตั้งครึ่งเดือน สุดท้ายไม่ได้เงินสักบาท ยังมีข่าวลือว่าโดนมาเฟียข่มขู่อีกต่างหาก

จากข่าวลือต่างๆ มีอย่างหนึ่งที่ยืนยันได้คือ หลิวตงมีเส้นสายในวงการมืด

วังผังรีบกระตุกชายเสื้อของหลี่เสี่ยวชวน กระซิบเบาๆ "หลี่เสี่ยวชวน อย่าไปยั่วมันนะ ระวังจะเจ็บตัว"

หลี่เสี่ยวชวนไม่สนใจ ยังคงยิ้มจ้องหลิวตงอยู่

หลิวตงหน้าบึ้งตึง เขาไม่เจอคนกล้าแบบนี้มานานแล้ว ดูเหมือนบางคนจะลืมไปแล้วว่าเขาร้ายกาจแค่ไหน

เขาตัดสินใจว่าวันนี้จะต้องให้บทเรียนไอ้หมอนี่ ให้ทุกคนในคลับหลานถิงรู้ว่าเขายังน่าเกรงขามเหมือนเดิม

หลิวตงค่อยๆ เดินเข้าไปหาหลี่เสี่ยวชวน แล้วตวาดใส่วังผัง "ไอ้อ้วน ไปให้พ้น ไม่ใช่เรื่องของแก"

วังผังยิ้มแหยๆ แล้วรีบเผ่นออกไป แต่ไม่ได้ไปไกล แอบดูอยู่ที่ประตู รู้สึกเสียใจ "ถ้ารู้อย่างนี้น่าจะเตือนหลี่เสี่ยวชวนให้มากกว่านี้ โธ่เอ๊ย คราวนี้เขาต้องเจ็บตัวแน่ๆ"

หลิวตงยืนตรงหน้าหลี่เสี่ยวชวน สบตากัน หลิวตงพยายามใช้บารมีและสายตาข่มขู่ แต่หลี่เสี่ยวชวนยังคงยิ้ม ไม่มีทีท่าหวั่นไหวแม้แต่น้อย

"นอนลง วิดพื้นซะ!" หลิวตงตะโกน

"ไม่ทำ"

"งั้นกูจะสอนมึง" พูดจบ หลิวตงก็ซัดหมัดใส่หน้าหลี่เสี่ยวชวนทันที

หมัดใหญ่พุ่งมาเหมือนดาวตก

หลิวตงยิ้มเย็นอย่างมั่นใจ แต่วินาทีถัดมา เขากลับพบว่าตัวเองต่อยพลาด หมัดฟาดเข้าอากาศว่างเปล่า หลิวตงเซไปเกือบล้มลงกับพื้น

ฟุบ!

มีคนหัวเราะออกมา

หลี่เสี่ยวชวนยังคงยิ้มมองเขา ไม่ขยับเขยื้อน

หลิวตงทรงตัวได้ โกรธจนหน้าแดง ปลอบใจตัวเองว่าเมื่อกี้คงตาฝาดต่อยพลาด คราวนี้ต้องซัดให้หน้าบวมเป็นลูกตำลึง

เขากำหมัดแน่นอีกครั้ง กำลังจะต่อย แต่กลับได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นดังเข้ามาใกล้ ตามด้วยเสียงยั่วยวนถึงกระดูก "ผู้จัดการหลิว คุณกำลังทำอะไรอีกล่ะ?"

หลิวตงเหมือนโดนมนต์สะกด ตัวแข็งทื่อ มือคลายออกอย่างรวดเร็ว ใบหน้าดุดันเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มในพริบตา หันไปพูดกับคนมาใหม่ "คุณซู ผมกำลังสอนพนักงานใหม่ครับ"

ซูเหม่ยไม่ตอบอะไร เหลือบมองทุกคนเบาๆ เพียงแวบเดียว ทุกคนรู้สึกเหมือนวิญญาณจะถูกดึงออกไป แววตาของหลิวตงฉายแววตัณหา กลืนน้ำลาย

ซูเหม่ย สมชื่อจริงๆ งดงามราวกับนางจิ้งจอกยั่วยวน เธอสวยมาก มีเสน่ห์ดึงดูดใจโดยธรรมชาติ ทุกการขยับเคลื่อนไหวแผ่กระจายเสน่ห์อันเย้ายวนของสตรีที่ผ่านโลกมามาก

เธอเป็นผู้จัดการใหญ่ของคลับหลานถิง หลัวเฉิงถิงมอบหมายให้เธอดูแลคลับทั้งหมด

หลายปีมานี้ ภายใต้การบริหารอย่างละเอียดรอบคอบของเธอ คลับหลานถิงเติบโตอย่างรวดเร็ว ไม่มีคลับไหนในเจียงหนิงสู้ได้

แม้หลิวตงจะหยิ่งในตัวเอง ทำตัวเป็นใหญ่ในคลับ แต่เมื่อเจอซูเหม่ย เขาก็ได้แต่ก้มหัว

เขามักจินตนาการถึงภาพที่ได้กดซูเหม่ยไว้ใต้ร่าง แต่นั่นก็เป็นได้แค่ความฝัน เขาไม่กล้าทำจริงๆ หรอก

เพราะมีข่าวลือว่าเธอมีความสัมพันธ์กับประธานหลัวเฉิงถิง ไม่อย่างนั้นหลัวเฉิงถิงคงไม่ให้ผู้หญิงอายุแค่ยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดบริหารคลับใหญ่ขนาดนี้

ซูเหม่ยกวาดตามองทุกคนรอบวง สุดท้ายสายตาหยุดอยู่ที่หลี่เสี่ยวชวน เธอเข้าใจผู้ชายดี รู้ว่าพวกเขาคิดอะไรเมื่อเห็นเธอ สีหน้าบ่งบอกความคิด เธอมองออกได้จากใบหน้าว่าพวกเขาคิดอะไร

แต่เธอเห็นสีหน้าที่แตกต่างบนใบหน้าของหลี่เสี่ยวชวน เขายิ้ม แม้จะจ้องมองหน้าอกอวบอิ่มของเธอ แต่ในดวงตากลับไม่มีแววตัณหาราคะ

ซูเหม่ยไม่เคยเจอหนุ่มแบบนี้มาหลายปีแล้ว เธอรู้สึกสนใจ จึงชี้ไปที่หลี่เสี่ยวชวน "คุณนั่นแหละ มาช่วยงานที่ห้องทำงานฉันหน่อย"

คนอื่นๆ อ้าปากค้าง มองหลี่เสี่ยวชวนด้วยความอิจฉา ไอ้หมอนี่โชคดีอะไรขนาดนั้น ถึงได้สาวสวยขนาดนี้เรียกไปช่วยงาน

หลิวตงก็อึ้ง กลืนน้ำลาย พูดว่า "คุณซูครับ มีอะไรให้ผมทำเถอะ ไอ้หมอนี่เพิ่งมา ไม่รู้อะไรเลย มันจะทำอะไรได้?"

หลี่เสี่ยวชวนดูถูกหลิวตงที่เปลี่ยนท่าทีไปมาแบบนี้ พอได้ยินคำพูดของเขา จึงโต้กลับไปว่า "สิ่งที่ผมทำได้มีเยอะแยะ คุณอาจทำไม่ได้ทั้งหมดหรอก"