Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 183

วรรณกรรมจีน

แต่เมื่อเห็นแววตาอายระคนโกรธและหวาดกลัวในดวงตาของเธอ ความโกรธในใจเขาก็ค่อยๆ มอดดับลง

จริงด้วย นางเป็นเพียงปลาที่พลอยถูกภัยไปด้วย หากไม่ใช่เพราะตัวเขาเอง นางจะต้องตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้ได้อย่างไร เขาไม่มีเหตุผลที่จะโกรธนางเลยจริงๆ

โล่วเมิ่งเสวียรู้สึกเสียใจทันทีหลังจากตบเขาไปหนึ่งที เพร...