Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 867

จาก

"ได้" หวังเถียตั่นพยักหน้าเข้าใจ เมื่อส่งเธอถึงประตู เขาฉวยโอกาสแตะก้นของเธอเบาๆ

เจินจื้อหันมายิ้มให้ แล้วเปิดประตูเดินออกไป

"คุณหวังคะ เมื่อวานคงเหนื่อยมากใช่ไหม?" เจินจิ้งยังไม่ลืมบุญคุณของหวังเถียตั่น นึกถึงตอนที่เขาแบกเธอไปนานขนาดนั้น ตอนนั้นเธอเจ็บจนไม่ได้สนใจเรื่องความแตกต่างระหว่างชาย...