Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2875

ฤดูร้อนฟ้ามืดช้า หลี่จื้อกั๋วอดทนรอจนเลยเจ็ดโมงแล้ว จึงพาลูกน้องสองคนออกมาจากรถ

ในหมู่บ้านมีคนออกมารับลมเย็นไม่น้อย แถวนั้นยังมีลานเล็กๆ ที่ชาวบ้านบางคนกำลังเต้นรำพื้นเมืองกันอยู่

หลี่จื้อกั๋วและลูกน้องทั้งสามสวมชุดธรรมดาเข้าไปในตึกที่พักหลังหนึ่ง

ที่หน้าห้อง 302 ทั้งสามหยุดยืน เห็นแสงสว่างลอดออก...