Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2647

"ปล่อยฉันเถอะ" ฝันรินพูดเบาๆ

"ฉันจะอุ้มเธอกลับเข้าห้อง" เสียงของชายหนุ่มนุ่มลงเช่นกัน

"อย่า—"

ความงามที่อยู่ตรงหน้าทำให้หวังเถียตั่นใจเต้นรัว "ฟังฉันนะ ไปผ่าตัดก่อน ได้ไหม"

หากเป็นเมื่อครู่นี้ ฝันรินคงไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเขาแน่นอน แต่ในขณะนี้ ขณะที่ซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา เธอรู้สึกถึงความปลอด...