Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2566

เรื่อง

หวังเถียตั่นหัวเราะแห้งๆ สองที "ตอนนั้นผมก็เมาไปหน่อย ผมไปส่งเธอที่โรงแรม ใครจะไปรู้ว่าเธอจะคว้ามือผมไว้ไม่ยอมปล่อย ให้ผมอยู่เป็นเพื่อน ผมก็เลยงงๆ นอนบนเตียงไปซะงั้น"

"นี่คุณได้เปรียบแล้วยังมาทำเป็นเรียบร้อยอีก!"

"มา มา ดื่มกัน!" หวังเถียตั่นรินเหล้าใส่แก้วจนเต็มอีกครั้ง แล้วคีบกับแกล้มให้...