Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2549

"ฉันผิดเอง ที่ทำให้พวกคุณโกรธ ฉันขอโทษ ได้โปรดให้อภัยฉันด้วย" เธอเงยหน้าขึ้น น้ำตาคลอดวงตาดุจดอกท้อแรกแย้ม

นานนักที่เธอพูดเช่นนี้ หวังเถี่ยต้านรู้สึกว่าเธอเติบโตขึ้นในชั่วข้ามคืน "เด็กโง่ พี่ไม่ได้โกรธเธอหรอก ต่อไปนี้ให้คิดว่าพวกเราเป็นครอบครัวของเธอก็แล้วกัน"

"ค่ะ หนูจะฟังคำพี่พูด" หญิงสาวเอ่ยพลา...