Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2042

"เฮ้อ... ฉันกับจริงจิงเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้ง เธอไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกทิ้งหรอก จริงจิงกับฉันมีปมด้อยมาตั้งแต่เด็ก ถึงในวัดจะมีคนมากมาย แต่ฉันกับเธอมีความรู้สึกเหมือนต้องพึ่งพาอาศัยกันตลอดมา ฉันขาดเธอไม่ได้ เธอก็ขาดฉันไม่ได้ เราต่างถือว่าอีกฝ่ายคือคนสำคัญที่สุดในชีวิต ฉันจะทิ้งเธอไปได้อย่างไรก...