Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1992

"พี่ใหญ่ ผมบอกแล้วนะว่าผมทำร้ายหวังเถียตั่นไม่ได้ เขาเคยมีบุญคุณกับผม" ต้าหย่งพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ

"พอเถอะ ไม่ต้องให้นายลงมือหรอก"

"ขอบคุณที่พี่ใหญ่เข้าใจครับ มีแค่พวกพี่ไม่กี่คนเองเหรอ?"

"คนเยอะไม่มีประโยชน์ มีปืนก็พอแล้ว"

"พี่หม่าล่ะครับ?"

"เขาไม่ได้มา"

ใบหน้าของต้าหย่งผ่านความผิดหวังวูบหนึ่...