Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 180

"คุณใส่เสื้อผ้าครบแล้ว กลัวอะไรล่ะ? คุณสวย เขาก็ต้องมองคุณสิ นั่นแหละนิสัยเขา แต่ใจเขาไม่ได้เลวร้อกนะ คุณวางใจได้ ไม่มีอะไรหรอก ถ้าผมไม่รู้จักเขาดี ผมคงไม่ให้เขามาอยู่ที่บ้านหรอก คุณแค่ระวังตัวหน่อยก็พอ!" ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม

ความจริงแล้ว ตอนกินข้าว ผมก็เห็นแล้วว่าไอ้เออ้อมันจ้องเหม่ยจื่อตาไม่กะพริบ...