Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 155

ห้องนี้เรียบง่ายจริงๆ ฉันรู้สึกเกรงใจอยู่หน่อยๆ

ซูเหมยนั่งลงที่ขอบเตียง

"เถี่ยตั่น หน้าผากนายเป็นอะไรน่ะ?"

ฉันเห็นประกายความสนใจวาบขึ้นในดวงตาของเธอ

"อ๋อ ไม่กี่วันก่อนผมล้มไปโดยไม่ตั้งใจน่ะ หัวไปกระแทกโต๊ะกลาง ถลอกนิดหน่อย ไม่มีอะไรหรอก!" ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจ

ฉันดีใจที่เธอชวนคุยก่อน

"โต๊ะกลาง...