Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1492

"พอเถอะ" รุ่งอรุณแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย

หวังเถี่ยต้านมองหญิงสาวตรงหน้าที่ชวนใจหาย เขาอดใจไม่ไหวประคองใบหน้าเธอด้วยสองมือแล้วจูบลงไป

หญิงสาวยกปลายเท้าขึ้น หลับตาลง ปล่อยใจให้จมดิ่งในจุมพิตกับชายหนุ่ม

หวังเถี่ยต้านดื่มด่ำกับรสหวานจากริมฝีปากของเธอ จนหัวใจแทบละลาย

จูบไปจูบมา มือของหวังเถี่ยต้าน...