Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1489

นอนเร็วๆ เราไปล่ะ

"นอนเร็วๆ เราไปล่ะ" พอออกจากประตูมา หวังเถียตั่น ได้แต่ยิ้มขมขื่น เจ้าหนูเอ๊ย แกยังไม่รู้หรอกว่าฉันก็ทรมานเหมือนกัน?

หลังจากเดินวนไปมาสักพัก หวังเถียตั่นก็หาที่นั่งลง ใครจะรู้ว่าตอนนั้นเองโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น พอดูก็เห็นว่าเป็นเอ้อร์เซียงโทรมา ยายนี่นี่แหละ ดึกดื่นนอนไม่หลับ เ...