Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1288

วังเถียตั่นหลงใหลจนมึนเมา ราวกับได้จิบสุราหอมหวานสักแก้ว ความรู้สึกเคลิบเคลิ้ม ความมัวเมาโอบอุ้มเขาลอยขึ้น ดุจดั่งเดินบนผิวน้ำ ล่องลอยในนภากาศ เขาพยายามกลั้นไฟปรารถนาในตัว อยากจะยืดเวลาชื่นชมและลิ้มรสความหอมหวานนี้ จนกระทั่งความปรารถนาที่ไม่อาจห้ามได้กำลังจะแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เขาจึงพุ่งเข้าหาเธอดุจนั...