Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 996

"ฉันจะไป!" เจิ้งเหวินเหวินพูดเสียงเบา แล้วหมุนตัวจะวิ่งออกไป

ผมส่ายหน้าอย่างอดไม่ได้ คิดในใจว่าในที่สุดเจิ้งเหวินเหวินก็รู้จักกลัวเสียที

ตอนที่ผมกำลังจะลงบันไดพร้อมกับเธอ เจิ้งเหวินเหวินกลับหยุดชะงัก เธอเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นมาทันที "บางทีเราอาจจะขึ้นไปชั้นดาดฟ้าเลยก็ได้นะ บนนั้นน่าจะไม่มีค...