Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 925

ผมพยักหน้า แล้วหมุนตัวเดินออกไป ทันทีที่ออกจากห้อง ทั้งผมและเจิ้งเหวินเหวินต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก ผมโล่งใจเพราะแม้ว่าผมจะทำผิดพลาดร้ายแรง แต่เจิ้งเหวินเหวินก็ไม่ได้ถือสาผม

ส่วนเจิ้งเหวินเหวินโล่งใจเพราะคิดว่าผมเป็นไอ้งั่ง และจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไปพูดที่ไหน

กลับถึงห้องตัวเอง ผมนอน...