Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 785

ค่อยๆ สงบลง

ค่อยๆ นางก็ไม่คลุ้มคลั่งเหมือนเมื่อครู่ เหงื่อเย็นผุดเต็มศีรษะขณะที่ถอยหลังไปสองสามก้าว เห็นได้ชัดว่าหลินเอี้ยนหรานก็คิดถึงผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้นเช่นกัน

นางยอมตายเสียยังดีกว่าต้องแบกรับผลลัพธ์เช่นนั้น แม้ว่าผมจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่นางก็คงคิดออกเองได้ หากผมส่งเสียงบันทึกนี้ไปให้ครอบคร...