Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 536

เมื่อมองดูใบหน้าเธอที่เต็มไปด้วยความอับอายและความอดทน ฉันก็รู้สึกละอายใจอยู่บ้าง

ช่างเถอะ ฉันยังทำใจร้ายขนาดนั้นไม่ได้

ฉันจึงอุ้มหลี่ชิงหงไปที่ห้องน้ำ ให้เธอนั่งบนเก้าอี้แล้วช่วยทำความสะอาดให้

ตลอดกระบวนการนี้ หลี่ชิงหงไม่พูดอะไรเลยสักคำ เธอดูเหมือนกำลังลังเลอะไรบางอยู่ สายตาที่มองมาที่ฉันมีความซับ...